41.Ο κηρός, υλικό για την δημιουργία των προτύπων.

Ο Αφηγητής επέστρεψε στο εργαστήριο του κάμπου για να παρακολουθήσει τους τεχνίτες που προετοίμαζαν το χυτήριο του αργύρου. Είχαν ετοιμάσει τον πηλό με το τριμμένο κάρβουνο και τα ξερά, λεπτοκομμένα άχυρα. Τον είχαν ζυμώσει καλά ώστε να μην έχει μέσα του εγκλωβισμένο αέρα και τον είχαν σκεπάσει με βρεγμένο ύφασμα για να μην στεγνώσει. Όταν ο αφηγητής έφτασε τους είδε να πλάθουν στα χέρια τους ένα μαλακό υλικό με κίτρινο-καφέ χρώμα, το οποίο έφτιαχναν σε λεπτά, μακρόστενα κορδόνια, διαφορετικού μήκους το κάθε ένα.
 Του εξήγησαν ότι το υλικό αυτό το έφτιαχναν οι μέλισσες στις φωλιές τους και το ονόμαζαν κηρό. Είχε πολλές εφαρμογές στην καθημερινή ζωή των κατοίκων και μία από αυτές ήταν και η δημιουργία προτύπων για το χυτήριο.
 Τα κορδόνια από τον κηρό είτε τα άφηναν έτσι, είτε τα γύριζαν γύρω από το δάκτυλό τους και τα έκαναν κρίκους.

 Στη συνέχεια, έπαιρναν κομμάτια από τον δουλεμένο πηλό και έκτιζαν το κέρινο πρότυπο με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτεται παντού από αυτόν. Τη  διαδικασία αυτή την επανέλαβαν σε άλλες δύο στρώσεις μέχρι να αποκτήσει το καλούπι πάχος και να αντέξει στη φωτιά. Στο πάνω μέρος του καλουπιού άφηναν ένα κωνικό στόμιο - άνοιγμα που θα  λειτουργούσε σαν αγωγός. Από εκεί θα έφευγε το λιωμένο κερί και στο επόμενο στάδιο θα χυνόταν μέσα του το ρευστό μέταλλο.

40 Το αποτέλεσμα της διαδικασίας

         Το φύλλο αλουμινίου ,το κλαρί του κέδρου και το χάλκινο σύρμα ,μεταμορφώθηκαν με τη βοήθεια της φωτιάς , των σφυριών ,των αμονιών και του αφηγητή σε ένα χρηστικό αντικείμενο.

39.Επιστροφή για λίγο στον πραγματικό χρόνο

Ο Αφηγητής επέστρεψε για λίγο στον πραγματικό χρόνο για να περιγράψει σχεδιαστικά τα διάφορα κατασκευαστικά στάδια από τα οποία χρειάζεται να περάσει ένα αντικείμενο μέχρι να ολοκληρωθεί.

Στάδιο 1: Αρχίζει με τα υλικά του: ένα φύλλο αλουμινίου πάχους 3-4 mm, ένα ξερό κλαρί κέδρου και λίγο χοντρό χάλκινο σύρμα.

Στάδιο  2: Σφίγγει το μέταλλο με τσιμπίδα, γιατί είναι καυτό από την φωτιά και το κτυπά με βαρύ ξύλινο ή λαστιχένιο σφυρί, μέσα στην κοιλότητα ενός ξύλινου κορμού. Με αυτόν τον τρόπο δίνει στο μέταλλο ένα αρχικό, κοίλο σχήμα.

 

Στάδιο 3: Σφυρηλατεί το αντικείμενο, από την εξωτερική του επιφάνεια, πάνω σε μεταλλικά αμόνια ώστε να στρώσει τυχόν ανωμαλίες από τις αρχικές σφυριές και του δίνει το επιθυμητό σχήμα.

Στάδιο 4: Καθαρίζει το κλαρί του κέδρου, κόβει ότι δεν του χρειάζεται και το λειαίνει. Αποφασίζει για το τελικό σχήμα που θα δώσει στη λαβή, την κόβει και δημιουργεί την υποδοχή για να εφαρμόσουν καλά τα δύο κομμάτια. Έπειτα τα κολλά και ανοίγει την τρύπα για την καβίλια που θα τα σφίξει. Όταν η κόλλα στεγνώσει, δίνει στο ξύλο το επιθυμητό χρώμα και το σταθεροποιεί με φυσικά βερνίκια, κερί και λαδοκέρι.

Στάδιο 5: Το σχήμα και οι διαστάσεις της ξύλινης λαβής δίνουν και το τελικό σχήμα του αντικειμένου. Έτσι διαμορφώνει με τη σφυρηλάτηση το μέταλλο για να δεχτεί και να αγκαλιάσει το ξύλο.

 

Στάδιο 6: Από το χοντρό χάλκινο σύρμα φτιάχνει στη μέγκενη τις καβίλιες που θα χρησιμοποιηθούν για τη σύνδεση της λαβής με το μέταλλο .

 

Στάδιο 7: Τέλος μελετά την εφαρμογή του ξύλου πάνω στις θέσεις  που έχουν δημιουργηθεί στο μέταλλο και κάνει τις κατάλληλες διορθώσεις. Ολοκληρώνει το έργο του ενώνοντας τα δύο μέρη με τις καβίλιες. Η διαδικασία αυτή θέλει προσοχή για να μην τραυματιστεί το ξύλο ή το μέταλλο από τα κτυπήματα του σφυριού.

38 . Η πορεία προς τον οικισμό του κάμπου

 Περπάτησε και την επόμενη μέρα, επισκέφτηκε διάφορους μικρούς οικισμούς που ήταν στο δρόμο του .Την νύχτα την πέρασε κάτω από τ' άστρα, προστατευμένος μέσα στην εσοχή ενός βράχου.  Μακριά στον οικισμό, έβλεπε το αδύναμο φως από τις φωτιές που άναβαν το βράδυ. Την άλλη μέρα θα έφτανε εκεί.
   Πριν ακόμη φανεί ο ήλιος, πήρε το μονοπάτι του καινούργιου  προορισμού του. Φτάνοντας στα πρώτα χωράφια άκουσε έντονο βουητό και κατάλαβε ότι κάπου εκεί γύρω θα υπήρχε μελίσσι. Πράγματι, σε μια άκρη στην πλαγιά, πρόσεξε τα καλάθια τους και  τις μέλισσες να πετούν γύρω . Προσεκτικά, για να μην τις ενοχλήσει, άλλαξε  την πορεία του και μετά από λίγο έφτασε  στα πρώτα σπίτια. Έμαθε που ήταν τα εργαστήρια του μεταλλοτέχνη και του κεραμίστα και προχώρησε για να τους βρει. Γνώριζαν για την παρουσία του στο νησί και τον περίμεναν. Όταν έφτασε, βρήκε τους τεχνίτες να πλάθουν ένα μεγάλο κομμάτι πηλό, ανακατεμένο με λεπτά ξερά χόρτα και τριμμένα κάρβουνα.
   Άφησαν αυτοί για λίγο τη δουλειά και πήγαν να τον χαιρετίσουν. Μετά από σύντομη συζήτηση ξαναγύρισαν στον πηλό γιατί δεν έπρεπε να τους στεγνώσει. Όση ώρα δούλευαν του εξηγούσαν τη δουλειά που έκαναν.
  Ετοίμαζαν τον πηλό για να φτιάξουν καλούπια που θα χύτευαν μέσα τους άργυρο ,για να δημιουργήσουν κοσμήματα..

           

37.Πορεία Δυτικά

  Ο αφηγητής άφησε για λίγο το ταξίδι στο χρόνο ,για να μελετήσει και να σχεδιάσει τη συνέχεια της πορείας του.Πήγε σε τόπους μακρινούς ,γνώρισε ενδιαφέροντες ανθρώπους,γέμισε από εμπειρίες καινούργιες,και ετοιμάζει τώρα τον ταξιδευτή για νέες διαδρομές.
  Τον βρήκε στο μικρό εργαστήριο ,στο βόρειο όρμο να μιλά με τους τεχνίτες και να ακούει της ιστορίες τους.Ήρθε ο καιρός να συνεχίσει την αναζήτησή του και να πάρει το μονοπάτι που πάει προς τη μεριά που χάνεται ο ήλιος..Του έχουν πει ότι υπάρχει μια πλούσια περιοχή  ,κατοικημένη από ανθρώπους που ζούν από την καλλιέργεια της γής και την εκτροφή των ζώων.
  Όπου υπάρχει πλούτος υπάρχουν και άνθρωποι που θέλουν να τον  δείχνουν .Έτσι στον τόπο αυτό αναπτύχθηκε ένα εργαστήριο που έφτιαχνε μικροαντικείμενα και κοσμήματα από άργυρο και χαλκό.
 O ταξιδευτής πέρασε από όλους τους ανθρώπους που γνώρισε στον όρμο, τους ευχαρίστησε για τις πολύτιμες γνώσεις που του επέτρεψαν να μοιραστεί μαζί τους και όταν ο ήλιος άρχισε να πέφτει, πήρε το μονοπάτι που θα τον οδηγούσε σε νέες εμπειρίες.

 

36.Η συναρμολόγηση του πρίονος

Οι τρύπες ανοίχτηκαν ,όμως στην πίσω επιφάνεια του ελάσματος δημιουργήθηκε ένα περιχείλωμα( από το μέταλλο που πιέστηκε) και το αφαίρεσε ο τεχνίτης με την ακονόπετρα. Αν δεν το αφαιρούσε, η άκρη του ελάσματος  δεν θα χώραγε στη σχισμή που είχε δημιουργήσει ο ξυλουργός στην άκρη της ξύλινης λαβής.Η άκρη του , έπρεπε να σφηνώνει μέσα στη σχισμή της λαβής για να δουλεύει το εργαλείο σωστά. Έπειτα στις τρύπες, πέρασε ο τεχνίτης τους χάλκινους ήλους* (καρφιά) για να στηρίξει τη λαβή  που είχε ετοιμάσει ο ξυλουργός, πάνω στο έλασμα του πρίονος.

Αφού πέρασε τους" ήλους στήριξης "από τις τρύπες, γύρισε το εργαλείο ανάποδα και το ακούμπησε πάνω στο αμόνι. Πήρε ένα σφυρί που από τη μία μεριά η κεφαλή του ήταν ευθύγραμμη και λεπτή και η άλλη τετράγωνη αλλά ελαφρώς κυρτή. Με την λεπτή μεριά κτύπησε με προσοχή το τμήμα του "ήλου "που εξείχε από το ξύλο και το άπλωσε, έτσι ώστε να δημιουργήσει μια  κεφαλή. Με την άλλη άκρη  του σφυριού, έκανε την κεφαλή επίπεδη και την έσφιξε πάνω στο ξύλο δένοντας έτσι τα δύο μέρη. Την ίδια διαδικασία επανέλαβε και στον άλλο "ήλο". -Με αυτόν τον τρόπο-Έτσι έλασμα και ξύλινη λαβή έγιναν ένα και ολοκλήρωσαν τον πρίονα .

Η συνεργασία μεταλλουργού ξυλουργού και λιθοξόου ολοκληρώθηκε ,πραγματοποιώντας ένα νέο εργαλείο-τον πρίονα*- που θα βελτίωνε κατά πολύ τη δουλειά του ξυλουργού.

*Ήλος -καρφί .Ονομάζεται και καβίλια όταν χρησιμοποιείτε για να ενώσει δύο μέρη.

*(Κατά τη μυθολογία τον  πρίονα-το πριόνι-το ανακάλυψε ο Πέρδιξ ανιψιός του Δαίδαλου εμπνεόμενος από τα δόντια του φιδιού)

35. Το τοξωτό τρυπάνι του ξυλουργού.

Στην άκρη του εργαστηρίου ο ξυλουργός είχε ακουμπήσει κάτι μικρά ξύλα, μαζεμένα και τυλιγμένα με ένα δέρμα. Πήγε ως εκεί, τα πήρε, και λύνωντάς τα εξήγησε  στον ταξιδευτή πώς αυτά αποτελούν τα τμήματα ενός εργαλείου. Το ένα ήταν  ένα κλαδί σε σχήμα τόξου -που στα  άκρα του ήταν δεμένη χαλαρά μία χορδή-,το άλλο ένα ευθύγραμμο κλαρί- που στη μία του άκρη υπήρχε σχισμή για να σφίγγει την λίθινη ή  μεταλλική μύτη που ανοίγει τις τρύπες-, και μία ημισφαιρική ξύλινη κεφαλή -που στο κέντρο του επίπεδου μέρους της είχε ένα  βαθούλωμα-. Για να δείξει λοιπόν πώς δουλεύει, με μια κυκλική κίνηση έσφιξε  τη χορδή γύρω από το ευθύγραμμο ξύλο, ακούμπησε την άκρη του με την μύτη πάνω στο μέταλλο και ύστερα με το άλλο χέρι έπιασε την ξύλινη κεφαλή. Έβαλε την άλλη άκρη του ευθύγραμου ξύλου μέσα στο βαθούλωμα της ξύλινης κεφαλής, και την πίεσε προς τα κάτω. Κίνησε τότε, αργά στην αρχή, το τόξο μπρος -πίσω και η χορδή έστριβε το ευθύγραμμο ξύλο προς την μία και προς την άλλη κατεύθυνση. Παρατήρησε τότε ο ταξιδευτής πως με την τριβή στο μέταλλο δημιουργήθηκε ένα μικρό βαθούλωμα.

Λόγω του σχήματός του που έμοιαζε με τόξο πήρε και το εργαλείο αυτό το όνομά του: Τοξωτό τρυπάνι. Καθώς οι μεταλλικές ακμές των εργαλείων του ξυλουργού δεν τρύπαγαν εύκολα τα μέταλλα, ο μεταλλοτέχνης χρησιμοποιούσε ακμές από πολύ σκληρές πέτρες. Του τις είχε διαμορφώσει ο λιθοξόος( μια και ο ίδιος χρησιμοποιούσε παρόμοιες και τρυπούσε τις πέτρες που σκάλιζε). Προσπαθώντας ο ταξιδευτής να μάθει να χρησιμοποιεί αυτό το εργαλείο, έκανε  πολλές δοκιμές, όμως μόνο όταν είδε τον πεπειραμένο τεχνίτη να το δουλεύει , κατάλαβε την αξία και την αποτελεσματικότητα του εργαλείου.
Βάζοντας ο τεχνίτης  την μύτη του τρυπανιού στην εσοχή που είχε δημιουργήσει με το αιχμηρό   εργαλείο, άρχισε να δουλεύει το τρυπάνι με ρυθμό και σταθερότητα, μπρος - πίσω. Κατά διαστήματα έλεγχε την τρύπα που σχηματιζόταν και έβαζε λίγο νερό στην άκρη του τρυπανιού, καθώς είχε παρατηρήσει πως με αυτόν τον τρόπο τρυπούσε καλύτερα και πως η ακμή φθειρόταν λιγότερο.

            βιβλιογραφία: " EXPERIMENTS IN EGYPTIAN ARCHAEOLOGY " by  Denys A .Stocks


                                                 Σας ευχαριστώ που διαβάζετε τα άρθρα.