Μετά την έκθεσή του, ο Αφηγητής χρειάστηκε λίγο χρόνο για να ανασυγκροτήσει τη σκέψη του και να επιστρέψει στον ιστορικό χρόνο και την παρακολούθηση του χυτηρίου. Τα ξαναβρήκε όλα όπως ακριβώς τα είχε αφήσει. Τα πήλινα καλούπια μπηγμένα μέσα στη θράκα,τοποθετημένα στην περιφέρεια της φωτιάς (ώστε να διατηρούν τη θερμοκρασία τους) και το χωνευτήρι με τον άργυρο που έλιωνε, στο κέντρο της φωτιάς.Οι βοηθοί δούλευαν τα φυσερά με σταθερό και γρήγορο ρυθμό ώστε να κρατηθεί η θερμοκρασία του λιωμένου μετάλλου ψηλά και να ετοιμαστεί για τη χύτευση.
.
Ο τεχνίτης άνοιξε λίγο τα κάρβουνα στο πλάι του χωνευτηριού προσπαθώνταςνα βρει την εσοχή(υποδοχή) στο πλάι του. Εκεί μέσα σφήνωσε μια πλακέ μακριά μεταλλική ράβδο και την χρησιμοποίησε σαν λαβή για να βγάλει το χωνευτήρι από τη φωτιά. Δεν είχε πολύ χρόνο. Με γρήγορες αλλά σταθερές κινήσεις, έγειρε ελαφρά το χωνευτήρι και ξεκίνησε να αδειάζει το λιωμένο και λαμπερό άργυρο μέσα σε κάθε ένα από τα καλούπια. Στο χείλος των γεμάτων πλέον καλουπιών έλαμπε για λίγο ο άργυρος.
