7.Το καμίνι που έλιωναν το μετάλλευμα

Την ίδια χρονική περίοδο, σε κάποιο άλλο τόπο, μπορεί να συνεργάστηκαν ο τεχνίτης που προσπαθούσε να λιώσει το μετάλλευμα, με τον κεραμίστα του οικισμού. Και πιθανόν προσπάθησαν  να φτιάξουν ένα μεγάλο, κοίλο, κεραμικό σκεύος, ώστε να έχουν την δυνατότητα να διατηρούν την θερμοκρασία ψηλά (πάνω από 1050 βαθμούς) για αρκετό χρόνο .(Μέχρι τότε τη διαδικασία για το λιώσιμο του μεταλλεύματος θα την έκαναν σε μια κοιλότητα στο χώμα) .Το σκεύος αυτό θα έπρεπε να επιτρέπει την εισαγωγή αέρα για να ανεβάζει την θερμοκρασία της φωτιάς. Κάπως έτσι δουλεύοντας μπορεί να έφτιαξαν το πρώτο καμίνι - κλίβανο που θα έμοιαζε με ανοικτό πιθάρι. Τα τοιχώματά του θα ήταν γεμάτα οπές ώστε να έχουν την δυνατότητα να φυσάνε με τα φυσερά τη φωτιά. Εσωτερικά,θα το γέμιζαν μάλλον με στρώσεις από κάρβουνα και θρυμματισμένο μετάλλευμα. Στον πάτο του σκεύους θα πρέπει να υπήρχε μία οπή απο την οποία θα έρεε το λιωμένο μέταλλο, ενώ στον πυθμένα θα μάζευαν τις σκωρίες που επέπλεαν στο λιωμένο μέταλλο.
Σήμερα η εύρεση σκωριών χαλκού  σε μια τοποθεσία αποδεικνύει την εύρεση και  επεξεργασία των μεταλλευμάτων του. Για λόγους πρακτικούς θα πρέπει να κάνανε όλη αυτή τη διαδικασία κοντά στα μέρη που εύρισκαν το μετάλλευμα.
.(Οι σκωρίες και η μεταλλουργία του χαλκού κατά την αρχαιότητα Α. Παπασταματάκη.  Δελτίο Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας)

Κάπως έτσι πιθανόν να ήταν το κεραμικό καμίνι για το λιώσιμο του μεταλλεύματος του χαλκού.