Τα καλούπια είχαν στεγνώσει πλέον και ο τεχνίτης τα τοποθέτησε στην άκρη της φωτιάς , να ζεσταθούν καλά. Έτσι θα έλιωνε το κερί του μοντέλου που βρισκόταν μέσα στο καλούπι και έπειτα θα μπορούσαν να το αδειάσουν. Σύντομα, από το άνοιγμα του καλουπιού άρχισε να βγαίνει λίγος ατμός από το λυωμένο κερί. Αυτό ήταν και το σημάδι που περίμενε ο τεχνίτης. Με μία μακριά χάλκινη λαβίδα έπιασε το πρώτο καλούπι το έβγαλε από τη φωτιά και με γρήγορες κινήσεις άδειασε το λιωμένο κερί μέσα σε ένα κεραμικό κύπελλο. Από τη διαδικασία αυτή πήρε αργότερα το όνομά της και η συγκεκριμένη τεχνική: "χύτευση του χαμένου κεριού" ("lost wax casting").
