13.H σφυρηλάτηση του χαλκού σε σμίλη

Ο αφηγητής ρίχνει μια ματιά προς τα πίσω, στην διαδικασία χύτευσης ενός χάλκινου εργαλείου από τον μεταλλουργό.
Ο χαλκός έμενε μέσα στη μήτρα έως ότου να κρυώσει. Είχε τότε ελαφρά συσταλεί μέσα στο καλούπι του, γεγονός που διευκόλυνε τον τεχνίτη στο να μπορεί να βγάλει το μέταλλο χωρίς να κάνει ζημιά (στο καλούπι).
Καθώς ο χαλκός είναι από τη φύση του ένα μαλακό μέταλλο, ό τεχνίτης έπρεπε να τον σφυρηλατήσει, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη σκληρότητα. Τον ακουμπούσε πάνω σε αμόνι και με τα χτυπήματα του σφυριού τον διαμόρφωνε σε μία σμίλη (*)εύχρηστη, ανθεκτική στις κρούσεις και με κοφτερή και σκληρή ακμή. Το σφυρί κτυπούσε το σώμα του χαλκού, έτσι ώστε να λεπταίνει σταδιακά μέχρι την ακμή του.Το σχήμα που πιθανώς είχε η κεφαλή του σφυριού ήταν ελαφρώς κυρτό. Έτσι όταν χτύπαγε το μέταλλο μπορούσε να το λεπταίνει και να το φαρδαίνει συγχρόνως, βάζοντας λιγότερη δύναμη. Αφού έδινε στο εργαλείο το τελικό του σχήμα, σφυρηλατούσε πάλι την ακμή και την έκανε κοφτερή, σκληρή και ανθεκτική.

Σφυρηλάτηση της ακμής της σμίλης

Ανάλογα με την μελλοντική χρήση της σμίλης, ο τεχνίτης έδινε με τη σφυρηλάτηση στην ακμή το κατάλληλο σχήμα. Αν ήθελε να κόβει με κρούση, έπρεπε να  σχηματίσει τη βάση της ακμής χονδρύτερη, αν όμως σκόπευε να την κάνει να κόβει πιέζοντάς την στο υλικό, τότε θα έπρεπε να την λεπτύνει.

Πιθανά σχήματα ακμών

 

* Χάλκινη σμίλη: εργαλείο κοπής μαλλακών πετρών και ξύλων.