2.Το εργαστήρι του κεραμίστα και του μεταλλουργού

Το εργαστήρι αν και βρισκόταν στην άκρη του οίκισμού, αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό μέρος του. Προσέφερε στόν οικισμό τα απαραίτητα εφόδια για την καθημερινή του ζωή. Ο κεραμίστας έπλαθε με τον πηλό τα σκεύη και τα έψηνε στο καμίνι με πολύ καλά ελεγχόμενη φωτιά (με έλεγχο της ροής του αέρα).



Πήλινη φιάλη, Σέσκλο, Νεολιθικά Κυκλαδικά, Παπαθανασόπουλος ,εκδ. Μέλισσα



Ο μεταλλουργός χύτευε και σφυρηλατούσε το χάλκινο εργαλείο και το όπλο για να γίνουν ανθεκτικώτερα και σκληρώτερα. Γνώριζε να λυώνει το φυσικό χαλκό που εύρισκε και να τον χυτεύει σε καλούπι. Είχε μάθει απο τον κεραμίστα να φυσά τη φωτιά με φυσερό και να ανεβάζει θερμοκρασίες μέχρι και 1100 βαθμούς C. Στη συνέχεια κατάφερε να ανακατέψει στον λυωμένο χαλκό, τον κασσίτερο και δημιούργησε το κράμμα τού μπρούτζου, που είναι πιό σκληρό και ανθεκτικό μέταλλο απο το χαλκό.

1.Για τους ανθρώπους που μας έφεραν τις γνώσεις

Οι Διαδρομές  καταγράφουν πορείες βιωμένες αλλά και φανταστικές, σε χρόνους σύγχρονους αλλά και ιστορικούς. Θα παρουσιάζουν σκέψεις, απόψεις, σχέδια και φωτογραφίες.


Για να μην ξεχάσουμε τους ανθρώπους που άνοιξαν δρόμους και μας έφεραν τη γνώση, θα ξεκινήσω την αφήγησή μου με μία φανταστική εικόνα από τα προιστορικά χρόνια που θα μπορούσε να ήταν και πραγματική.

   Χρονικά εξελίσσεται 4500 χρόνια π.Χ. κάπου στα ανατολικά μέρη του Θεσσαλικού κάμπου, κοντά στο Σέσκλο, σε ένα μικρό οικισμό γνωστό στις γύρω περιοχές για τους μαστόρους και τους τεχνίτες του.

Στην άκρη του οικισμού, δίπλα σε ένα μικρό ρυάκι, ένας κεραμίστας και ένας μεταλλουργός μοιράζονταν την ίδια φωτιά και το μοναδικό καμίνι.